دکتر جو دیسپنزا:

من می دانم که نگارش این کتاب ریسک بزرگی برای من است. انسان های زیادی وجود دارندبه خصوص بعضی از اعضای جامعه‌ علمی که کار من را شبه علم می‌دانند خصوصاً پس از انتشار ماوراء طبیعی شدن. قبلا خیلی نگران نظر این منتقدین بودم. در زمان ابتدای مسیر نویسندگی همیشه هنگام نگارش این منتقدین را در نظر داشتم و می‌خواستم کاری کنم که آن‌ها اثرم را تأیید کنند. برای من خیلی مهم بود که این جامعه من را بپذیرد. اما یک روز داشتم در لندن سخنرانی می‌کردم خانمی میکروفون را گرفت و داستان شفا یافتنش از بیماری را بازگو کرد اینکه چطور با استفاده از کارهایی که من در کتاب‌های دیگرم ذکر کرده‌ام شفا پیدا کرده بود در این لحظه دگرگون شدم.
برای من روشن شد که هر کاری کنم این دانشمندان بدبین که باورهای خاص خود را در مورد امور ممکن دارند از کار من خوششان نخواهد امد. وقتی به این نکته پی بردم دانستم که بخش زیادی از انرژی‌ام را هدر داده‌ام. دیگر علاقه‌ای نداشتم که این افراد را در مورد پتانسیل بشر متقاعد کنم خصوصا ان عده‌ای که امور عادی و طبیعی را بررسی می‌کنند. من به هر چیزی علاقه داشتم جز امور عادی و دوست داشتم مقوله‌ ماوراء الطبیعه را بررسی کنم. مطمین شدم که باید از این تلاش بی‌حاصل برای متقاعد کردن جوامع علمی دست بردارم و بجای ان انرژی خود را به بخش دیگری از جمعیت معطوف کنم که می‌خواهند به حرف‌های من گوش دهند.